Het levensverhaal van de monnik Phra Luang Phor Tuad heeft best heel veel weg van een prachtige, bijzondere legende. Luang Phor Tuad geboren in 1582 en op 120 jarige leeftijd in 1702 overleden, heeft een bijzonder leven gekend.
Hij is geboren in Suan Chan Village, Chumpol District, Sathing Phra in Songkla in het zuiden van Thailand. Zijn wieg stond bij een arme boeren familie met vader Khun Hu en moeder Mae Chan. Die hun zoon de naam Poe gaven, welke vrij vertaald Krab betekend.

Doordat zijn ouders op het land moesten werken, werd Poe al met 6 maanden mee genomen naar het werk, waar zijn moeder hem op een doek in de schaduw onder een boom heeft gelegd, terwijl zij ernaast op het rijstveld aan het werk was. Toen het tijd was om hem te voeden en zij terug liep naar haar zoon, zag zij tot haar schrik een grote python langzaam om haar kind heen bewegen. Zij sloeg direct alarm en buren en werkers kwamen aangestormd. De python was roerloos om de baby heen gaan liggen en men wist niet goed wat te doen.
Zijn moeder kreeg plotseling een idee, dat de python wel eens een reïncarnatie van van een god zou kunnen zijn. Met deze gedachte plukte zij zeven verschillende kleuren bloemen en legde deze op een bord voor de python, sloot haar ogen en begon te bidden. De python werd wakker van het gebed en spuugde een kristallen bal uit, waarna hij verdween in het bos. Iedereen was in shock van de gebeurtenis, wilde een glimp opvangen van het kristal en begon om t kind heen te dringen. De moeder pakte haar zoon en het kristal en snelde naar huis.

Een rijk man die hiervan hoorden probeerde de ouders het kristal afhandig te maken door ze veel geld te bieden, toen de ouders weigerden het kristal te verkopen, Zette de rijk man de familie onder druk met dreigementen, waardoor de ouders zwichtte en het kristal verkochten aan de man.
De man was euforisch, tot na drie dagen al zijn familie leden ernstig ziek werden. Hij raadpleegde een medium die hem vertelde dat het kwam doordat hij iets in het bezit had wat hem niet toebehoorde. Uit angst voor erger bracht de rijk man het kristal terug naar de ouders van Phor Tuad. Die het kristal wel toe behoorde, want drie maanden later begon het geld binnen te stromen. Uit jaloezie stalen de buren van de ouders de kristallen bol om ook het geluk aan hun zijde te krijgen, helaas kregen zij geen rijkdom, maar werden achterna gezeten door de geest van de python. Om aan deze geest te ontsnappen gooiden zij het kristal in een put.
De ouders van Poe kregen in hun dromen bezoek van een geest die ze vertelde waar zij het kristal konden terug vinden. Door dit alles raakten zijn ouders meer en meer toegewijd aan boeddha en gaven de monniken offers en begonnen met het bouwen van tempels.

Op vijf jarige leeftijd is Luang Phor Tuad naar de tempel gegaan om de wijsheden van boeddha te leren. Echter was hij in de tijd een soort wonderkind, waardoor hij binnen een jaar alle onderwerpen onder de knie had. Hij ging erop uit, eerst naar de omliggende dorpen en later via de jungle naar andere dorpen om zoveel mogelijk van andere monniken te leren.
Op zijn twaalfde is hij ingewijd als monnik en is hij het klooster in gegaan, waar hij zich volledig kon storten op de leer van Buddha, Dharma.
Hier is hij gebleven tot zijn 30ste, toen kreeg hij te horen dat zijn vader op 77 jarige leeftijd was komen te overlijden. Kort hierna is hij naar een andere provincie vertrokken.

Luang Phor Tuad is per boot vertrokken naar de toenmalige hoofdstad Ayuthaya. Toen ze een halve dag op weg waren, stak er een storm op, zo hevig dat al het drinkwater over boord geslagen werd. Iedereen op de boot had de storm overleefd en na een paar dagen sloeg de dorst toe. De mensen op de boot gaven Phra Tuad de schuld van de storm en dus van het verlies van het drinkwater. Op deze beschuldiging sommeerde Phor Tuad de kapitein om de boot te stoppen. Hij deed een been overboord en trok met zijn voet een cirkel in het zoute water en droeg een matroos op om uit het midden van de cirkel water te scheppen. De Matroos deed wat hem werd opgedragen en tot zijn verbazing was het water in de cirkel zoetwater. Iedereen aan boord had spijt, kielden voor hem en vroegen Phor Tuad om vergeving.

Aangekomen in Ayuthaya, wandelde hij enkele kilometers tot hij bij een statige tempel aankwam. Daar werd hij geweigerd doordat men hem er armoedig uit vond zien. Hij keerde zich om en liep een stukje verder, waar hij een oude tempel tegen kwam. De oude beheerder van de tempel heette hem welkom en bood hem een plaats aan in de tempel. Hier ging hij Boeddhistische scripties en meditaties studeren.
Dit heeft een half jaar geduurd, want de toenmalig regent van Ceylon wilde de kennis van de monniken in Thailand testen. Hiervoor stuurde hij 7 monniken naar Ayuthaya, die 12 schalen met 84.000 woorden met zich mee namen. Deze woorden moesten binnen een week zo worden gerangschikt dat er een Sutra (gebed) ontstond.
Als de taak zou worden volbracht zou de koning van Ceylon 7 gouden boten aan de koning van Siam aanbieden. Zou de taak niet volbracht kunnen worden, dan zou de soevereiniteit van Siam aan Ceylon worden overgedragen. De koning van Thailand verzamelde alle bekende monniken om de sutra uit te vogelen en vele probeerde het maar waren helaas niet succesvol.
Omdat de druk vrij hoog was, bleef de zoektocht naar doorgaan naar degene die de oplossing heeft. In de vierde nacht verscheen er in een droom van de koning een witte olifant in een helder wit licht. Welke volgens een medium een goed teken was naar de oplossing.

Op de zesde dag ging Luang Phor Tuad op weg om te bedelen voor voedsel. Aangekomen bij het huis van een rijk man hoorde Luang Phor Tuad de mensen over het probleem van de koning spreken. Toen de heer des huizes doorhad dat er een monnik voor zijn deur stond te vragen om voedsel, kreeg hij een gevoel over zich heen en ging hem eten brengen. De rijk man besprak het probleem van de koning met Luang Phor Tuad en vroeg of hij misschien kon helpen. Luang Phor Tuad gaf aan de koning te willen helpen. De rijk man informeerde de koning onmiddellijk en zij wilde dezelfde avond nog richting de koning vertrekken, Luang gaf echter aan dat ze geen haast hoefden te maken en dat ze gewoon de volgende ochtend konden vertrekken.
In alle vroegte vertrokken zij de volgende ochtend naar de koning, Luang Phor Tuad in zijn gewaad en op blote voeten volgde de dienaren van de koning. Zij kwamen in een grote zaal waar de 7 monniken en de 12 schalen met woorden al klaar stonden. Luang Phor Tuad begroette de koning en de 7 monniken uit Ceylon, waarna de woorden omgeschud op de tafel gestrooid werden. Luang Phor Tuad sloot zijn ogen en begon met het rangschikken van de woorden, na ongeveer een kwartier keek hij op en gaf aan de koning aan dat hij 5 woorden miste van het gebed. De 7 monniken bleven zwijgen, tot de koning zei dat als de 5 woorden niet heel snel tevoorschijn zouden komen, hij de dader zou doden. Als snel legde de boosdoener de 5 ontbrekende woorden op tafel, waarna Luang Phor Tuad verder ging met het rangschikken van de sutra, welke hij in perfecte volgorde heeft gecomplementeerd.
De 7 monniken uit Ceylon zagen in dat de Thaise monniken soeverein waren en presenteerde de koning van Siam zijn 7 gouden boten. Het is vanaf die dag dat iedereen in het land de naam Luang Phor Tuad eert en herkend. Men liet hem de geschiedenis ingaan als de goddelijke monnik.

Luang Phor Tuad bleef nog enkele jaren in de hoofdstad, hij heeft Ayuthaya pas verlaten toen hij een bericht kreeg dat zijn moeder ernstig ziek werd. Hij ging terug naar het zuiden en kort nadat hij in Singora arriveerde, overleed zijn moeder op 78-jarige leeftijd. Hij besloot om na het overlijden van zijn moeder in Singora te blijven.

Hier is hij gebleven totdat er een gouverneur uit het zuiden met de naam Phang naar Singora kwam, die zijn negatief verleden achter hem wilde houden en daarvoor een tempel wilde bouwen in Patini. In Singora was hij op zoek naar een monnik die hij kon aanstellen als bouwheer. Op een avond zag hij een oude monnik over het strand lopen die een spoor van licht achterliet op het strand. Hij wist gelijk dat hij de monnik had gevonden die hij zocht en legde zijn verhaal voor aan Luang Phor Tuad. Luang stemde in en vertrok samen met gouverneur Phang naar Patini. Enkele jaren later was de tempel klaar en kreeg de naam ChangHai, welke tot op de dag van vandaag nog steeds in gebruik is als tempel.
Phra Luang Phor Tuad was hier abt tot 1702 en is op 120 jarige leeftijd overleden.

In het kort was Phra Luang Phor Tuad een van de goddelijkste monniken van zijn tijd en al meer dan 300 jaar brengt hij de mensen kracht en bescherming. Zijn amuletten en beeltenissen zouden de eigenaar beschermen tegen gevaar en ongelukken. Als drager van zijn amulet wordt je beschermd voor een goede gezondheid, wijsheid en ze geven bescherming tijdens het reizen.

 

 

Inspiratie en kennis opgedaan via Storybook door Koos Vlamings